Zolang het geen wanorde of financieel verlies veroorzaakte, was geweld tegen slaven toegestaan. Slaven waren eigendom van de plantage-eigenaar en die mocht tot zekere hoogte zelf bepalen hoe hij zijn slaven behandelde. Ook in het straffen van zijn slaven, bijvoorbeeld met de beruchte Spaanse bok. Op slavenschepen heerste eenzelfde rechteloosheid, omdat slaven werden gezien als handelswaar en niet als mensen.

Pas als slaven wel in verzet dreigden te gaan of te veel slaven stierven aan de mishandelingen, moesten schippers of plantage-eigenaren zich verantwoorden. Zo luidde de gouverneur van Berbice uit angst voor een nieuwe slavenopstand de noodklok over de planters die voor eigen rechter speelden. Ook beklaagden bemanningsleden van het slavenschip Elisabeth zich over hun kapitein en supercargo die slavinnen misbruikten en lieten misbruiken.

Een enkele keer werd een slaveneigenaar berecht voor het misbruik, zoals in het geval van Thomas Sevenoaks.

Afbeelding: het straffen van slaven, ca. 1848, Tropenmuseum