(Alle getuigen verklaren) dat zij op hun laatste reis met het schip de Rebecca naar Isla Blanca gekomen waren. Daar werden zij door de schipper Christoffel Lens geroepen, die met zijn groep uit Ardra (Benin) kwam. Lens riep naar de kapitein van de getuigen (Andries Vertolen) dat hij meewilde. Daarop antwoordde Vertolen dat hij daar geen order voor had, maar dat hij Lens vooruit zou zeilen en dat Lens kon volgen.

En zo geschiede.

Schipper Lens zei dat het maar twee kleine Engelse scheepjes waren (die hij had gespot) en vroeg of het niet de moeite waard was om ze op te wachten. Vertolen antwoordde dat zij met hun lading slaven niet in staat waren om andere schepen te kapen. Ze konden beter het belang van hun baas hoogachten en hun lading naar Curaçao brengen. Daarom raadde Vertolen aan met alle macht de boten van de vijand te ontzeilen.

Schipper Lens, zo snel als hij de bocht was gepasseerd, zo krap langs de wal voer en met zijn schip tegen de wal aan zeilde. Hij maakte zijn touw aan de klippen vast. Zodoende verliet hij Vertolen, die niet bij Lens kon komen zonder recht in de mond van de Engelsen te lopen.

De eerdergenoemde schipper Lens maakte geen aanstalten om zich te verdedigen. Hij zette enig scheepsvolk aan land en haalde de zeilen in. Ze verlieten het schip terwijl de vijand heel dichtbij was.

De vijand naderde en heeft het schip veroverd en weggenomen.

Vertolen overlegde met zijn officieren en het grootste gedeelte van de bemanning. Zij besloten, om hun schip, goederen, lijf en leven te beschermen, de open zee weer op te varen en naar Curaçao te gaan. Dat hebben zij dan ook gedaan.