Geen toegang meer tot de plantage en een boete van 64 Nederlandse guldens, luidde het vonnis voor Thomas Sevenoaks, directeur van Wederzorg. Hij had “vleeschelijke gemeenschap” met achttien tot slaaf gemaakte vrouwen tegen hun wil in.
Het was niet gebruikelijk dat een directeur gestraft werd voor verkrachtingen. Uit het vonnis blijkt echter dat het voorkomen van vermenging van blanke mannen met donkere vrouwen een belangrijkere reden was dan het welzijn van de vrouwen. De angst voor grote onvrede onder de tot slaaf gemaakten dat wellicht zou uitmonden in opstanden motiveerde bestuurders van de koloniën om wetteloosheid tegen te gaan.
